Handphone abah

Satu benda yang aku ajar anak aku sejak dia mula pandai mencapai barang-barang (umur 8 bulan) ialah 'jangan main handphone aku'. Aku sangat tegas dengan larangan itu dan aku buat sampai dia faham bahawa 'handphone abah tak boleh main!'. Nangis pun nangislah. Ini peraturan yang dia harus faham. Aku percaya beri gajet kepada anak kecil secara tak terkawal ni ada banyak keburukannya. Satu keburukan yang paling serius ialah ketagihan. Kau boleh cari sendiri la keburukan yang lain.

Kini anak aku dah berusia 2 tahun. Aku tak perlu risau nak letak handphone di mana-mana tempat yang dia boleh capai. Sebab pertama ialah dia bukan tahu password pun. Sebab kedua ialah dia takkan merengek minta aku bukakan password handphone tu. Perkara yang dia buat ialah segera ambil handphone tu dan serahkan kepada aku. "Abah..handphone!" katanya. Nampak tak hasilnya didikan dari awal? Bukan aku tak pernah bagi langsung handphone kepada dia, pernah juga bagi bila betul-betul perlu..contohnya ketika dia meragam di tempat-tempat yang tak sesuai, tapi jarang la. Handphone ni jadi talian hayat terakhir untuk buat dia bertenang. Jadi dia faham sekarang bahawa handphone abah kalau abah bagi baru boleh main, kalau tak..jangan pandai-pandai nak main. Nak minta pun dia tak berani.

Lain pula halnya apabila dia nampak handphone ibunya..selalunya dia akan meminta handphone itu dan menangis selagi tak dapat. Terpaksa la ibunya bagi sebab sejak kecil dah diajar tengok kartun dan main game kat handphone tu. Kadang-kadang sampai ibunya dah tidur pun dia masih leka menatap video-video di Youtube Kids. Cara yang paling mudah untuk aku hentikan aktiviti dia ialah dengan mematikan router wifi, bukan apa.. takut muda-muda dah rabun.

Nasihat untuk para ibu bapa, kawal la penggunaan gajet oleh anak-anak dengan tegas. Buat sampai dapat hasil macam aku. Letak kat mana-mana pun anak tak main, siap anak tolong ambilkan dan serahkan kepada kita. Sekali sekala tu takpe la.